خانه بومگردی دیلمای ، مقصد بعدی که قرار بود بازدید کنیم، اقامتگاهی در اطراف لاهیجان. یعنی از مسیر سنگر به سمت لاهیجان، بعد از عبور از روی رودخانه سپیدرود باید اولین فرعی را به سمت روستای تازه آباد رفت و تقریبا خیلی راحت به سمت خانه ای که دقیقا داخل بافت روستا قرار گرفته رسید. همان طوری که از اسم روستا مشخص هست نباید انتظار یک روستای قدیمی با بافت باارزش یا چندان جذابی را داشت. حداقل این محله از روستا همگی از خانه هایی تشکیل شده که با دیوارهای بلوک سیمانی و سقف های ورق فلزی خودنمایی می کنند. تصویری که در ذهن اکثر ما از روستاهای گیلان و مازندران شکل گرفته است.
وارد خانه بومگردی دیلمای که شدیم دقیقا همان تصویری را دیدیم که از مدت ها قبل در صفحه این اقامتگاه در جامعه مجازی منتشر شده بود. یک ساختمان کوچک و خودمانی با یک ایوان در مقابلش که درهای اتاق ها به آن باز می شد. این تصویر با تعداد زیادی گلدان و باغچه ای نسبتا سرسبز تکمیل شده بود. دیوارهای کاهگلی و تیرها و ستون های چوبی هم چیز را کامل کرده بود. این ساختمان گویا پیشتر محل نگهداری برنج و به عبارتی انبار خانواده هاتف بوده که الان تبدیل به 3 اتاق، یک آشپزخانه، سرویس مشترک و انباری شده است. این را به راحتی میتوان از سقف پایین اتاق ها متوجه شد. همین طور کرسی چینی نیسبتا کم ارتفاع ساختمان که البته چون این خانه روی بلندی قرار گرفته مشکل چندانی با رطوبت داخل ساختمان ندارد.
به غیر از این ساختمان، دو ساختمان کاملا معمولی هم در این حیاط خانه بومگردی دیلمای وجود دارد که یکی محل سکونت خانواده هاتف است و پشت بوته ها گم شده و دیگری ساختمانی که قرار هست با کمی تغییر حال و هوای سنتی تری داشته باشد و به فضای اقامتی مجموعه اضافه شود. فعلا تا آن زمان وقتی که مهمان ها روی ایوان دلپذیر اقامتگاه نشسته اند، باید نمای نه چندان جذاب این ساختمان رو تماشا بکنند.
برویم سراغ قسمت اصلی خانه بومگردی دیلمای ، یعنی خانواده میزبان. این خانه متعلق به خانواده هاتف است که به همت دختر بزرگ خانواده یعنی سمیرا هاتف راه اندازی شده. فارغ تحصیل کارشناسی ارشد علوم اجتماعی از دانشگاه تهران که بعد از چند سال تصمیم گرفت به زادگاه خودش برگرده تا یک کسب و کار خانوادگی راه اندازی کند. همینجا باید یک نفر دیگر را به لیست مهاجرت معکوس ناشی از خانه های بومگردی اضافه کرد. همراه سمیراه هاتف یک مادر دوست داشتنی هست که بسیار به استانداردهای خانم های گیلکی نزدیک است و بعد از توضیحات بیشتر متوجه نقش و جایگاه استراتژیک ایشان در این خانه بومگردی خواهید شد.
خانه بومگردی دیلمای را از زاویه دید کسانی که قرار هست آنجا اقامت داشته باشند نگاه می کنیم. اینکه کدام قسمت برای مهمان ها جذاب تر خواهد بود. خیلی ها بعد از سفر به گیلان این منطقه را مانند بهشت توصیف کردند. طبیعتا به دلیل سرسبز بودن و پر آب بودن از چنین لفظی استفاده کردند (با تاکید تکرار می کنم که گیلان دیگر چندان هم پرآب نیست). اما از نظر من اینجا یک بهشت اختصاصی برای عاشقان شکمگردی و گردشگری خوراک هست. ترکیب یک فرهنگ غذایی پربار، محصولات نسبتا اورگانیک و دو خانم که عاشق آشپزی هستند برای مهمان ها تجربه ای تکرار نشدنی از غذاهای گیلان رو به همراه خواهد داشت. البته وقتی که در حال چنین توصیفی احساسی از غذاهای این خانه هستم، این نکته را کاملا در نظر می گیرم که در هر خانه گیلانی یک خانم همزمان مشغول مدیریت کردن اقتصاد خانواده و هم هنرنمایی در آشپزخانه است. با این تفاسیر تجربه شخصی به من ثابت کرده که غذاهای خانه بومگردی دیلمای یک سر و گردن از سایر غذاهایی که پیشتر تجربه کردم بالاتر هست.
از دیگر اتفاقات خوب خانه بومگردی دیلمای جنگل نسبتا پرتراکمی هست که فقط چند دقیقه قدم زنان با خانه فاصله دارد. حتما به شما توصیه می کنم که گشت و گذار داخل این جنگل را از دست ندهید. اگر هم احساس می کنید طبیعت گرد نسبتا حرفه ای هستید چالش خیلی جالبی را به شما پیشنهاد می کنم. همه تجهیزات حرفه ای خودتان را بردارید و با تجربه های قبلی برای این جنگل نوردی آماده بشوید. حتما از مادر سمیرا هاتف که در روستا به خاله مریم معروف هست بخواهید که در مسیر با شما همراه بشود. چون تقریبا کل مسیر جنگل را به خوبی میشناسد و بهترین راهنمای محلی برای شما به حساب می آید. خوب چیزی که کاملا بدیهی است تجربه یک جنگل نوردی پر هیجان خواهد بود. منتها قسمت اصلی قضیه این است که در طول مسیر یک خانم میانسال با چادری بسته شده دور کمر و یک جفت کفش راحتی با سرعت داخل جنگل قدم بر می دارد و یک سری گردشگر با اعتماد به نفس کاذب، نفس نفس زنان سعی می کنند که مسیر را گم نکنند و هر لحظه با رفتن یک شاخه داخل چشم یا خراش برداشتن پوست از تیغ های بوته های وحشی دادشان به هوا می رود. در نهایت هم چهره خندان خاله مریم و احتمالا یک دیالوگ کلیشه ای درباره تفاوت های روغن حیوانی و نباتی که به طور استثناء شوخی بامزه ای حساب می شود، پایان بخش این گشت و گذار درون جنگل خواهد بود.
البته داخل این جنگل در فصل های خاصی امکان چیدن تمشک، میوه های جنگلی و قارچ وحشی (با احتمال سمی بودن) وجود دارد که اگر خوش شانس باشید یا زمان بندی مناسبی برای سفر خود انتخاب کنید، امکان تجربه کردن آن را خواهید داشت. حتی فضاهای مسطحی هم در بین این جنگل وجود دارد که برای کمپ چند ساعته یا شبانه مناسب است. در واقع استفاده هم زمان از طبیعت نسبتا بکر و خدمات خانه بومگردی دیلمای برای کسانی که علاقه ای به کمپینگ در شرایط سخت ندارند.
پایان
پروژه در ایران
راهنمای خودمانی سفر به گیلان را از اینجا بخوانید