آبجوی چک و کمی درباره فرهنگ نوشیدن در این کشور

آبجوی چک به طور جالبی از بطری آب در این کشور ارزون تر هست. (نیم لیتر آبجوی چک تو اکثر جاها کمی بیش از 1 دلار قیمت داره که ارزون تر از همین مقدار آب هست). بهترین نوع لاگر (نوعی آبجو که در دماهای خنک با تخمیر آهسته درست میشه) رو میتونید تو کشور چک پیدا کنید. شاید به این خاطر که چک خواستگانه پیلسنر هست. تاریخ آبجوسازی در کشور چک به قرن ششم میلادی برمیگرده. از اون زمان تا با الان مردم چک روش خاصی در تولید آبجو دارن که با فرایندی سخت تر در نهایت به طعمی غنی تر و کف خامعه ای روی آبجوی چک رسیدن.

اگه عاشق آبجو هستید که صحبت خاصی ندارم. روی صحبتم با کسانی هست که مثل من چندان علاقه ای به آبجو ندارید، طعم تلخ و نفخ بعد از خوردن آبجو اذیتتون میکنه یا کف چسبناک پیاده روهای جلوی بارها براتون چندش آور هست. آبجوی چک بخشی از هویت و فرهنگ این کشور هست. قبل از سفر به چک باید حتما درباره اش اطلاعات خوبی داشته باشید تا بتونید درک درستی از این کشور داشته باشید. حتی اگه قرار نیست زیاد لب به آبجوی چک بزنید.

چطور آبجوی چک رو توی لیوان بریزیم

صاحبنظران در زمینه آبجو معتقدن روش های خاصی برای ریختن آبجو تو لیوان وجود داره. در این بین مردم چک سبک و سیاق خاص خودشون رو تو این کار دارن.
متخصصان آبجو به شما خواهند گفت که قطعاً یک راه درست برای ریختن آبجو وجود دارد. چک ها اساسا موافقت خواهند کرد و سپس گزینه های جایگزین را به شما پیشنهاد می کنند. اکثر آبجوها به سبک هلادنیکا در بارها و رستوران های چک عرضه میشن. سبک استانداردی که در اون یک چهارم از حجم نوشیدنی به کف و سه چهارم به خود آبجو تعلق داره. خط بین آبجو و فوم باید کمی پایین تر از خط نیم لیتری لیوان باشه که بعد از فروکش کردن فوم، دقیق حجم نیم لیتر رو نشون بده.

اگه دنبال روش های سنتی تر سرو کردن آبجوی چک باشید باید دنبال ملیکو باشید. این سبک از آبجوی چک در واقع یک نوع ادای احترام این مردم به فوم هست. در این نوشیدنی با اینکه حجم بیشتری از مواد رو داخل لیوان خودتون میبینید، ولی فقط مقداری آبجو در کف لیوان هست و در واقع الکل کمتری مصرف میکنید. البته میخانه های چک هم این نکته رو فراموش نمی کنن و اکثر موارد قیمت ارزون تری برای این نوع آبجو در نظر میگیرن.

یا اگه واقعاً می خواهید بارسیتای خودتون رو به چالش بکشید، ازش آبجوی شنیت بخواهید. بعد که آبجوتون آماده شد دست به کار بشید و شروع کنید به اندازه گرفتن. تو لیوان شما باید تقریبا اندازه 2 انگشت آبجو، 3 انگشت کف و یک انگشت فضای خالی لیوان وجود داشته باشه. پس فهمیدید چرا سرو کردن چنین آبجویی یه چالش برای باریستا به حساب میاد. این سبک از آبجوی چک بیشتر زمانی استفاده میشه که می خواهید نشون بدید دارید زیاد آبجو میخورید، ولی از طرفی الکل زیادی هم وارد بدنتون نمیشه.

فوم چیز خوبی است

اگه تو سفر به چک ، کسی براتون آبجو آورد که روش حداقل یک اینچ کف نبود، با خیال راحت برش گردونید. مردم چک خیلی صبور هستن. طوری که میدونن کمی صبر برای فروکش کردن کف آبجو، باعث طعم بهتر اون میشه. فکر کنم همین نکته درباره اهمیت کف آبجو برای مردم چک کافی باشه.

طبق وب‌سایت Pilsner Urquell، «حجم ضخیمی از فوم متراکم و مرطوب طراوت آبجو رو حفظ میکنه، طعم‌های لطیف رو در مقابل اکسیژن حفظ میکنه و تعادل کاملی در آبجو ایجاد میکنه.». آبجوی که به درستی ریخته شده باشه، جه کف خوبی میکنه، برای معده هم راحت تر هست. در نتیجه اگه مدتی صبر کنید تا کف شما تبدیل به آبجو بشه، هر اتفاقی افتاد از باریستای خودتون ناراحت نشید.

آبجوی چک به طور دقیقی اندازه گیری میشه

شما شاخصABV (Alcohol by Volume) رو میتونید به سادگی روی همه بطری های آبجو پیدا کنید. ولی تو کشور جمهوری چک، به احتمال زیاد یه علامت درجه کوچک هم کنار اسم آبجو میبینید. این در واقع یه اصطلاح فانتزی برای مقدار مواد موجود در آبجو هست که اتفاقا نقش بسیار قوی در فرهنگ و تاریخ نوشیدن آبجوی چک داره. هرچه این درجه بالاتر باشه، آبجو قوی تر هست. اما لزوما این قوی بودن به معنای مست کردن بیشتر نیست. بلکه اغلب اوقات نشان دهنده روشن یا تیره بودن آبحو هست. با این حال اگه به طور تقریبی بخواهید بدونید: 10 درجه حدود 3.5 درصد الکل، 12 درجه حدود 4.2 درصد الکل و 11 و 15 درجه به معنای آبجو تیره است. به عنوان یه توریست تقریبا به راحتی میتونید آبجوی درجه 10 یا 12 رو پیدا کنید.

میخانه های چک چندان هم تنوع ندارن

Pilsner Urquell معروف ترین آبجو چک است. آبجو به سبک پیلسنر در سال 1842 در شهر پلزن رونمایی شد و بازاریابی قوی خیلی زود همه مردم دنیا اون رو شناختن. با این حال، چند مارک دیگه آبجوی چک مثل: Staropramen، Budvar، Gambrinus، Krušovice و Bernard وجود داره. منتها اکثر میخانه ها تنها دو یا شاید سه مارک از این آبجوهای متنوع رو ارائه بکنن. حتی اون هایی که خیلی حال و هوای قدیمی تر دارن ترجیح میدن فقط مارک آبجوی مورد علاقه خودشون رو بفروشن. به همین خاطر و برای اینکه از پیدا نکردن آبجوی مورد علاقه تون شگفت زده نشید، قبل از ورود به لوگوی بزرگی که روی سردر مغازه زده شده دقت کنید.

آبجوسازی یا یک هنر شخصی

تولید آبجو در زمان کمونیسم ملی شد، دورانی که آبجوی چک ارزان و در دسترس بود. ولی با کمترین تنوع و در دو مدل روشن یا تیره. بعد از سقوط کمونیسم در سال 1989 مدتی طول کشید تا شرایط کشور تغییر بکنه و شرکت های خصوصی آبجوسازی دوباره شکل بگیرن. البته شرکت‌های بزرگ‌تری مثل Pilsner و Budvar با داشتن نیروی انسانی، منابع و پایگاه‌های طرفداران وفادار با ارزان نگه‌داشتن آبجو خود تونستند کارخانه‌های آبجوسازی کوچک‌تر رو  به سرعت از کار میدون به در بکنن. با این حال اوضاع به آرامی شروع به تغییر کرد. آبجوسازی به عنوان یک تخصص و هنر شخصی در بین مردم محلی شهرها و روستاهای مختلف دوباره رونق گرفت. این قضیه باعث شد تا به جای نوشیدن آبجوهای صنعتی که در کارخانه های بزرگ میراث دوران کمونیسم ساخته میشد، مردم فرصت این رو داشتن که طعم آبجویی رو بچشن که تو زیرزمین کلبه تابستانی یک پیرمرد اهل حومه پراگ ساخته شده بود.

اگر مشکلی وجود دارد، آبجو می تواند آن را حل کند

آبجوی چک در فرهنگ مردم این کشور درمان هر مشکلی به حساب میاد. اگه شما مریض باشید، مادرتون بهتون آبجو میده چون فکر میکنه برای معدتون خوب هست. دیالوگ های سیاسی اکثرا در میخانه ها انجام میشدن. رئیس جمهور سابق چک، واسلاو هاول معتقد بود: «نوشیدن آبجو در میخانه‌ها تأثیر خوبی بر رفتار جامعه چک دارد، زیرا آبجو حاوی الکل کمتری نسبت به شراب، ودکا یا ویسکی است. مناظره های سیاسی در میخانه ها هم کمتر از بقیه جاها به بیراهه کشیده میشوند.»

در جریان آلودگی هوا در شهر پراگ، یک راه حل عجیب ولی کاربردی ارائه شد: اگه همه بعد از کار کمی آبجو در میخانه ها بنوشن، در نتیجه نمی تونن رانندگی بکنن و به جاش از حمل و نقل استفاده میکنن و نیازی به گفتن نیست که آلودگی هوا هم تاحدودی برطرف میشه. به نظرم این پیشنهاد چندان هم بد نیست. ولی دارم به این فکر میکنم که با این فرمول مردم کشور چک چقدر باید آبجو بخورن تا مشکل گرمایش جهانی هم حل بشه؟!

آبحو میخورید؟ پس برای تماس چشمی جدی آماده باشید.

اگه شما از اون دسته آدم ها هستید که میونه خوبی با نگاه کردن به چشم آدم ها ندارید؛ پس به هیچ عنوان سراغ آبجوی چک نرید. مردم چک با گفتن «na zdraví» به چشمای هم نگاه میکنن و لیوانشون رو به مه میزنن. البته این کار ساده قواعد خاص خودش رو داره که حتما باید دقت بکنید. چکی ها این کار رو فقط با شخصی که روبروشون نشسته میکنن. رد کردن ضربدری دست ها و هر حرکت اضافی دیگه ای اصلا پسندیده نیست. در نهایت هم حواستون باشه خوردن آبجو در یک بار در شهر پراگ به معنای آزاد بودن در انجام هر کاری نیست. وگرنه اون لیوان آخرین لیوان شما خواهد بود.