میزبان شما در خانه بومگردی ساسنگ
– آقا منصور، این عکس ها رو باید حتما بذاریم تو سایت؟
+ حتما. اصلی ترین قسمت همین ها هستن.
– آخه من هیچ هتلی رو ندیدم که صفحه اولش عکس مدیر هتل رو گذاشته باشه. چه کاریه آخه؟
+ اینجا با هتل خیلی فرق داره. مسافرها قرارهست که مهمان یک خانواده روستایی بشن و چند روز زندگی در کنار آنها رو تجربه بکنن. براشون خیلی مهم هست که همون ابتدا با این تصویر یک ارتباط دوستانه با خانواده میزبان برقرار بکنن.
– من که نفهمیدم تو این خانه های بومگردی چه خبره. ولی چشم هرچی شما میگید.
+ آفرین به تو. چندتا خانه بومگردی دیگه رو ببینی متوجه میشی. فقط یکم صبر کن.
– باشه آقا. من رفتم سراغ فولدر خانه بومگردی ساسنگ. اسمش قشنگه از اونجا شروع می کنم.
فرزاد بیست و اندی سن دارد که چند وقتی است فعالیت های مربوط به دیجیتال مارکتینگ پروژه در ایران را انجام می دهد. به قدری با هم اختلاف نسل و اختلاف سلیقه داریم در هر کاری باید دیالوگ های اینچنینی داشته باشیم. از طرفی به قدری به این کار علاقه مند هستیم که هردو یک رابطه احساسی جالب به پروژه در ایران و خانه های بومگردی پیدا کرده ایم. البته برای آشنایی با حال و هوای خانه های بومگردی کمی هم بدشانس بود که از خانه بومگردی ساسنگ شروع کرد
– آقا این عکس های خانه بومگردی ساسانگ اشتباه هست.
+ چرا؟ مشکلش چیه؟
– عکس خانواده روستایی میزبان رو اشتباه گذاشتی. جاش یه عکس دیگه اس.
برگشتم و کل بدنم رو به سمت مانیتورش خم کردم. از قبل می دونستم مشکلش چی هست و بهش گفتم
+ درسته. ایشون خانم راحله احمدی هستن. همون خانم در ظاهر روستایی که قرار هست مهمانشون بشیم.
– آخه این خانم قیافه شون شهری تر از نود درصد تهرانی ها هم شهری تر هست. ایرادی نداره واقعا؟
+ نه آقا ایرادی نداره. شما همین عکس رو بذار.
فرزاد لبخندی زد و در خیال خود خوشحال از اینکه توانسته است ایرادی از یکی از موفق ترین خانه های بوگردی استان گلستان پیدا بکند. من هم خوشحال از اینکه هنوز متوجه نشده است که در سایر خانه های بوگردی در ظاهر خوشنام و خوش آوازه شما فقط میزبان خود را در کیلومترها قبل و هنگامی که کلید خانه بومگردی را از او تحویل میگیرید می بینید.
چند ماه بعد که برای اولین بار راحله احمدی را در اقامتگاه بومگردی ساسنگ ملاقات کردم و این داستان را برایش تعریف کردم، فهمیدم که گویا او هم چندین تجربه مشابه و از ظاهر نه چندان روستایی اش داشته و تقریبا به چنین اتفاقاتی عادت کرده است.
به خانه بومگردی ساسنگ خوش آمدید
رسیدن به خانه بومگردی ساسنگ کار چندان سختی نیست. فرودگاه کلاله یکی از کوچکترین فرودگاه های ایران دسترسی به این خانه بومگردی را بسیار راحت کرده است. گرچه برای عاشقان سفر جاده ای که از مرکز ایران به این منطقه می آیند چندین راه پرهیجان برای عبور از رشته کوه البرز و رسیدن به آخرین اقامتگاه بومگردی از نوارجنگلی شمالی و یکی از خانه های بومگردی برگزیده استان گلستان وجود دارد. با این حال برای ساکنین خراسان بزرگ این خانه بومگردی یکی از نزدیک ترین اقامتگاه ها به حساب می آید.
در مسیر بین شهر مینودشت و آزادشهر و در ضلع جنوب شرقی جاده ارتفاعاتی سبز و پرتراکم وجود دارد که جاده ای محلی، پر پیچ و خم که رانندگی در آن اندکی هم تمرکز می طلبد، شما را به روستای ساسنگ و اقامتگاه بومگردی ساسنگ می رساند.
احتمالا قبل از هر سفر به شما توصیه می کنند که لوازم ضروری با خود همراه داشته باشید. این اصل درباره با خانه بومگردی ساسنگ و سفر به روستای ساسنگ هم صدق می کند. ولی اگر شما از آن دسته مسافران سهل انگار باشید که حتی آب خوردن هم همراه خود ندارید، می توان گفت که بسیار خوش شانس هستید. چون در کنار این جاده و مسیر چشمه های زیادی هستند که نوشیدن آب از آنها بهانه خوبی برای چند دقیقه توقف و لذت بیشتر از مسیر خواهد بود. یا اگر با یکی از ماشین های مسافربر روستا در مسیر حرکت می کنید حتما از راننده بخواهید تا درباره جاده و مسیر و روستاهای اطراف آن برای شما توضیح بدهد.
خانه بومگردی ساسنگ در ساختمانی نه چندان قدیمی ولی دلنشین
راحله احمدی ارتباط عاطفی جالبی با ساختمان خانه بومگردی ساسنگ دارد. حتی وقتی از اتاق های ساختمان قدیمی صحبت می کند، انگار درباره فرزندانش صحبت می کند. سه اتاق به نام های توت ، ابریشم و زیتون نام های فرزندان او هستند. همین نام ها کافی است تا متوجه شوید اوایل بهار در این خانه بومگردی و روستای ساسنگ چه غوغایی به راه است. وقتی در هر خانه ای حداقل یک اتاق وجود دارد که کرم های ابریشم در حال رشد هستند و در حیاط هر خانه ای یک درخت توت هست که برگ هایش غذای اصلی آنها را تامین می کند. وقتی که راحله احمدی هر روز مهمان های خود را به یکی از این خانه ها می برد تا از نزدیک سمفونی جویدن برگ ها را بشنوند. در نهایت بعد از 40 روز پیله های ابریشم راهی خراسان می شوند و مردم روستا بخشی از زندگی یک سال خود را با درآمد فروش از آنها سر می کنند. البته در بقیه روزهای سال هم هنوز هستند زنانی که در ایوان خانه با همین نخ های ابریشم مشغول پارچه بافی هستند. البته وقتی که از بقیه کارها مانند پختن نان و داخل کردن گاو و گوسفند به طویله آزاد شدند.
اتاق های کوچک و خودمانی خانه بومگردی ساسنگ هرکدام ظرفیت 2 تا 4 نفر را دارند. اتاق هایی که در زمستان، گرمای خود را با اوجاقی هیزمی به دست می آورند و دیوارهای کاهگلی اش در تابستان هوایی اتاق را مطبوع و دلنشین می کنند. همه این لذت ها با ایوانی که مشرف به سوی دره و ارتفاعات سرسبز روبروی روستا هستند لذت اقامت در این خانه را تکمیل می کنند.
هیاهو و سرزندگی روستای ساسنگ
مانلی دختر خردسال راحله احمدی است. یکی از کسانی که بهترین زندگی را در این روستا دارد. برعکس مادرش که کاملا مشخص است یک خانم مهندس تحصیل کرده از شهر برگشته به روستا است، او را به هیچ عنوان نمی توان از سایر بچه های روستا تشخیص داد. خانه بومگردی ساسنگ برای او یعنی آزادی از زندانی که تا چند وقت پیش در آن به ظاهر زندگی می کرد. منظورم از زندان یکی از میلیون ها خانه شهر تهران است که تا چند سال پیش مانلی به سختی اجازه بازی چند دقیقه ای در لابی آپارتمان را داشت. ولی الان در روستای ساسنگ حتی نمی توانستی او را چند ثانیه یک جا ثابت ببینی تا از او عکس یادگاری بگیری. اتفاقی که هنگام اقامت در این خانه بومگردی برای فرزندان شما هم تجربه خواهد شد.
طبیعت گردی در اطراف خانه بومگردی ساسنگ
از آنجایی که خانه بومگردی ساسنگ و در واقع روستای ساسنگ در انتهای جاده جنگلی قرار گرفته است انتظار می رود که طبیعت بکر و جذبی در هنگام اقامت در این اقامتگاه در انتظار شما باشد. البته انتظار چندان دور از ذهنی هم نیست. در نزدیکی روستا آبشار نسبتا زیبایی وجود دارد. البته حتما می دانید که استان گلستان پر است از آبشارهای داخل جنگل و شاید آبشار ساسنگ در مقام مقایسه با سایر آبشارهای استان چندان چشمگیر نباشد. ولی همین بودن یک آبشار نسبتا اختصاصی در کنار روستا می تواند تجربه جالب و متفاوتی برای شما باشد. مخصوصا اینکه یک گشت رایگان چند ساعته توسط علی لیدر جوان و پرانرژی خانه بومگردی ساسنگ بخشی از برنامه اقامت شما در این خانه بومگردی خواهد بود.
پایان
پروژه در ایران
پاییز 1397